ONDER EEN ZOUTEN HEMEL… (Wijs: “Het land van Maas en Waal”)
Onder een zouten hemel, ergens in Den Haag
Daar stond ooit mijn lyceum, bestaat niet meer vandaag
Ik was geen wilde jongen, liep weinig uit de pas
Ik zie weer de gezichten van de mensen in m’n klas
En we lachten en we huilden van de pret maar ook van spijt
Maar als ik er aan terugdenk was het echt …een mooie tijd.
Ik zie me weer rijden op m’n nieuwe fiets
M’n eerste verliefdheid, dat deed me toch wel iets
Engels Van der Wal en scheikunde Kaptein
Ik hield veel van geschiedenis en minder van Latijn
Ik zat wel op hockey maar maakte nooit een goal
Maar dan dat grote stuk, dan woonde ik op school
Natuurlijk schwere Wörter en ook de vogelbeurt
In Meyendel veel weekenden de duinen afgespeurd…
Onder een zouten hemel, ergens in Den Haag
Daar stond ooit mijn lyceum, bestaat niet meer vandaag
Ik ruik weer alle geuren, de regen op m’n jas
Ik voel weer het gewicht van alle boeken in m’n tas
En we lachten en we huilden van de pret maar ook van spijt
Maar als ik er aan terugdenk was het echt…een mooie tijd.
De fiets werd een brommer, kreeg puistjes op m’n wang
De pauzes waren leuk maar de lessen duurden lang
De vierde klas was lastig, die moest ik overdoen
Met heel de klas naar Rome met Gerretsen en Hoen
En dan dat eindexamen, je voelt je doorgezaagd
Maar da’s in één klap over nadat je bent geslaagd
De wereld aan je voeten, de toekomst ongewis
En daarna in de zomer voel je toch iets van gemis.
Onder een zouten hemel, ergens in Den Haag
Daar stond ooit mijn lyceum, bestaat niet meer vandaag
Ik hoor nog de geluiden, de schoolbel op het plein
En al die Griekse woordjes die maalden door m’n brein
En we lachten en we huilden van de pret maar ook van spijt
Maar als ik er aan terugdenk was het echt …een mooie tijd.
En nu in de spiegel zie ik een ouwe kop
Maar ik zie er wel meer, die zijn over hun top
Maar voor een lustrumfeestje is het nooit te laat
‘t Verleden komt tot leven en het houdt je van de straat.
De toekomst is niet meer oneindig zoals toen
Maar dat is een gegeven, je moet het ermee doen
Wat ook een gegeven is, in al z’n simpelheid
‘t Lyceum heeft eenmaal ons jeugdbestaan geleid…
Onder een zouten hemel, ergens in Den Haag
Daar stond ooit mijn lyceum, bestaat niet meer vandaag
Ik ruik nog alle geuren, de regen op m’n jas
Ik zie weer de gezichten van de mensen in m’n klas
En we lachten en we huilden van de pret maar ook van spijt
Maar als ik er aan terugdenk was het echt…een mooie tijd.
Hein Snijders, mei 2024